Pazova Indjija Vesti
Godinama unazad se intenzivno govorilo i pisalo o čuvenom dvorcu grofa Pejačevića, koji je sagrađen u drugoj polovini 19. veka.
Poznato je i da ga je pomenuti grof izgubio na kocki ali i da je na insistiranje supruge, jer je zamak građen po želji grofove bolesne ćerke, Pejačević povratio zgradu, pa od tog doba ovo inđijsko naselje nosi naziv i „Moja volja“.
Do 1906. godine zamak grofa Pejačevića je bio upravna zgrada za grofove sluge i ljude koji su radili na njegovom imanju koje se prostiralo na celom potezu današnjih Jarkovaca.
Ono što je manje poznato, jeste da se između I i II svetskog rata ovde nalazio internat za slepe devojke, upravo zbog lokalita i tišine.
Kažu da su devojke koje su ovde boravile imale staze kuda su šetale, pa im nije trebala pomoć jer se okolo nalazi šuma.
Nakon toga, pred II svetski rat, doktor Kostić, koji je bio pulmolog je želeo da otvori stacionar za lečenje plućnih bolesti, međutim rat ga je omeo u tome.
Posle rata u ovoj zgradi otvorena prva škola.
Inače, ova zgrada je veoma stara, ne postoji tačan podatak kada je izgrađena, ali se zna da postoji blizu dvesta godina.
Iako u prilično lošem i ruiniranom stanju, podaci govore da je zgrada bila i u lošijem stanju, pa je početkom devedesetih godina urađena temeljna adaptacija objekta koja je obuhvatala sanaciju krova i unutrašnjih instalacija.
-
-
-
-
-
