Dvorac „Šlos“  je sagrađen 1777. godine za potrebe austrougarskih oficira, a o njegovoj „burnoj“ istoriji godinama kruže razne priče.

Najpoznatija se odnosi na kapetanicu Žanet Hontor koja je iz golubinačkog zamka slala ljubavna pisma čuvenom kompozitoru Ludvigu van Betovenu.

Istorijski spisi pokazuju i da je Karađorđe Petrović posle sloma Prvog srpskog ustanka 1813. godine boravio u Šlosu.

Nakon što je prebegao u Austriju, posle pada Srbije u Prvom srpskom ustanku, prvo je boravio u karantinu u okolini manastira Fenek, a potom od kraja oktobra do druge polovine novembra 1813. godine u „Šlosu“.

Posle pada Austrougarske monarhije dvorac Šlos je menjao namene, bio je povremeno administrativni centar sela, u njemu je bila dugo i mesna ambulanta.

Zamak je smešten u centru sela i okružen prelepim parkom. Više puta zgrada je adaptirana, ali osnovna koncepcija nikada se nije menjala.

Dvorc Šlos od izuzetne je arhitektonske i istorijske vrednosti i spada u spomenik kulture od izuzetnog značaja.

Po nameni i arhitektonskoj koncepciji zgrada bi se mogla svrstati u namenske objekte koji su bili projektovani za vojne namene ili kao zgrade za stanovanje oficira privremeno raspoređenih u toj vojnoj komandi.

Ovaj dvorac je pun tajni, misterija, a neki ga nazivaju i ukletim zamkom. U trenutku kada se u njemu čuje ječanje, u Golubincima se pale sveće i stavljaju u okvir prozora da bi se kako kažu „posvetili jauci mučenika”.

Ovaj zamak je tokom dva veka svoga postojanja, nakon smrti prvog vlastelina ponajčešće služio kao mučionica. Poslednji mučenici su urezali svoja priznanja u zidove zamka, krajem Drugog svetskog rata.

Onda nije ni čudo što Šlos prate priče o prokletstvima, neverstvima i kaznama.

Zavoda za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture od 26.septembra 1951.godine, zgrada dvorca Šlos u Golubincima nalazi se pod zaštitom države i predstavlja kulturno dobro od velikog značaja.

Please follow and like us: