Selo Maradik smešteno je u samom podnožju Fruške gore nadomak poznatih manastira Krušedol, Grgeteg i Velika Remeta udaljeno 10 km od Inđije. U selu koje na specifičan način posetiocima pruža priliku da upoznaju tradiciju ovog dela Srema, živi tek nešto više od 2000 stanovnika.

---

Maradik je od Beograda udaljen 53 km, a od Novog Sada 30 km. To je tipično seosko naselje panonskog tipa, sagrađeno na lesnoj zaravni.

Ovo naselje je prvi put je zabeleženo 1498. godine u kruševačkom pomeniku. Starost naselja potvrđuju brojna arheološka nalazišta iz mlađeg kamenog, bakarnog i bronzanog doba.

Prilikom arheoloških iskopavanja 1985. godine otkriveni su ostaci rimskog sela iz I i III veka. Kroz čitavu istoriju se javljaju migracije stanovništva prouzrokovane najčešće izbijanjem ratova. Veliki broj žitelja iz Srbije se doseljava 1788. godine.

Nova doseljavanja su zabeležena od 1880 do 1890. godine. Ovo naseljavanje je nastalo usred inteziviranja poljoprivrede i kolonizacije Nemaca i Mađara. Grof Marko Pejačević je naselio veliki broj Mađara kao dobrih zemljoradnika.

Danas je ovo malo sremsko selo multietnička sredina čije su dve najveće etničke grupe Srbi i Mađari, a za njima slede Hrvati i Slovaci. Većina stanovnika se bavi poljoprivredom, uglavnom voćarstvom i vinogradarstvom.

Ovo selo specifično je po tome što se u njemu nalaze tri crkve: pravoslavni hram posvećen Svetom Savi, reformatorska (kalvinska) i rimokatolička crkva posvećena Svetoj Ani.

Crkva svetog Save predstavlja jednu od najznačajnijih građevina sela. Na njenom mestu u prvoj polovini XVIII veka postojala je drvena crkva pokrivena trskom. Današnja crkva podignuta je u baroknom stilu 1776. godine.

Pored manastira koji se nalaze nadomak Maradika svi turisti mogu posetiti u samom selu Etno kuću-autentičnu vojvođansku građevinu staru 150 godina.

Etno kuća je adaptirana za turističku posetu kako bi se turistima, ali i lokalnom stanovništvu, pružila prilika da saznaju nešto više o tradiciji, kulturi, običajima i načinu života stanovništva ovog prostora.

Kuća je građena od naboja i ima sve prostorije koje su bile potrebne jednom domaćinstvu (sobe, kuhinju, podrum sa lagumom, kačaru, špajz, štale i druge pomoćne objekte). U svim prostorijama i okućnici nalaze se autentični eksponati stari između 50 i 200 godina.

U prednjem delu dvorišta mogu se videti stara seoska kola, saonice, plug, špartač, drljača, valjak i slično. U zadnjem delu dvorišta zasađene su voćke koje su najrasprostranjenije na padinama Fruške gore.

Maradičani su poznati kao vrlo gostoljubivi domaćini a podatak da je gotovo svaki drugi brak mešovit govori da verske i nacionalne podele ovde ne postoje.To je dokaz da ljudi ove žive u slozi.

U prilog tome svedoče i dva kulturno-umetnička društva koja često zajedno nastupaju, a reč je o KUD-u „Jedinstvo“ i KUD-u „Petefi Šandor“.

Svake godine drugi vikend u septembru maradičani proslavljaju seosku slavu pod nazivom „Maradička jesen“. U organizaciji učestvuju svi podjednako.

Radi se o jednoj lepoj svečanosti gde se okupljaju meštani sela i njihovi prijatelji iz okolnih mesta, a voćari iznose svoje proizvode, udruženja žena suvenire i ručne radove.

OŠ „Branko Radičević“ u Maradiku postoji od samog postojanja sela i tada su postojale tri škole: julijanska, kalvinska i pravoslavna koju su za vreme rata sjedinjene u jednu.

ZAVIRITE U ČORTANOVAČKU ŠUMU: Krije brojne misterije i blaga….(FOTO)

U selu postoji i radi Udruženje žena “Vilin salaš” koje čuva tradiciju i običaje ovih prostora i prenesi na mlada pokolenja kroz razne projekte i radionice.

Žene vile “oživele” Maradik