Područje na kojem se nalaze Novi Banovci naseljavano je još od davnina. U centru naselja postoji rimsko arheološko nalazište Burgena. 

Novi Banovci su predstavljali raskrsnicu Istoka i Zapada, a i dan danas u centru mesta postoji kuća pod nazivom „Janeskina kafana“(Mezulhana) koja je u tursko vreme služila kao konačište za vojnike i trgovce koji su putovali za Istanbul i Beč.

Za vreme Drugog svetskog rata bilo je veliko uporište ustaša, kojih je bilo mnogo u Novim Banovcima, a pre Drugog svetskog rata skoro polovina stanovnika bili su Nemci( Folksdojčeri).

Posle završetka Drugog svetskog rata, u naselju je bilo najviše Hrvata, ali se ta slika menja kolonizacijom, pa se i u Nove Banovce naseljavaju Srbi iz Dalmacije, Bosne i iz ostalih krajeva Srbije. Mesto je počelo naglo da se razvija početkom 1980. godine, kada pored Novih Banovaca niklo stambeno naselje Banovci-Dunav, skraćeno nazvano Kablar, jer je stambene jedinice za zaposlene u beogradskom basenu gradila firma Kablar iz Kraljeva. Prve stambene zgrade useljene su 1985. godine. Usled većeg priliva stanovništva, poslednjih petnaest godina, naselje se širi velikom brzinom. U ovom staropazovčkom naselju u toku su radovi na uređenju centra sela, koji će ove godine dobiti moderan izgled nalik na male gradove.

Novi Banovci se nalaze na obali Dunava, 12 kilometara uzvodno od Zemuna. Desetak hiljada stanovnika živi na prostoru koji poseduje sve karakteristike urabanog, ali kombinovano, seoskog i gradskog naselja. Naselje je spojeno sa Starim Banovcima, urbanim naseljem Banovci-Dunav sa kojim zajedno ima oko 15.000 stanovnika.

Od Janeskine kafane do Priče

U najstariju kuću u centru Novih Banovaca, koja je sagrađena davne 1730. godine kao tipična vojnograničarska zgrada koja je dugo služila kao poštanska stanica, uselila se Priča. I to ne bilo kakva, već Priča o ribljoj čorbi, za koju Slavko i Branka Savić, vlasnici „autorskih prava“, garantuju da će se dopasti njihovim gostima. I to, pre svega, zbog posve originalnog enterijera u kojem je svaki detalj nameštaja i dekora ili skinut s nekog tavana, ili izvučen iz bakinog ormana, ili „hand made by Slavko &prijatelji“, pa je za opis ovog neobičnog restorana najbliža istini formulacija: etno restoran u retro stilu. Kao i u svim sličnim pričama, u kojima je glavna ideja da prostor što više zadrži svoju autentičnost, i u ovoj je prisno i toplo, skromno i jednostavno ali lepo. I ovde se od gostiju naprosto očekuje da budu opušteni, kao kod kuće, i da ulaskom u Priču zaborave na vreme, za kojim časovnici u najstarijoj kući u Banovcima ionako odavno ne jure.